Fragment uit De Prosecco dagboeken
Santo Stefano di Valdobbiadene, 15 mei
Het eerste waar ik aan dacht toen ik wakker werd waren de laatste twee zinnen die Pavarotti zingt in ‘Nessun dorma’: All’alba vincerò! Vincerò! Vincerò! – ‘Bij het ochtendgloren zal ik overwinnen, ik zal overwinnen, ik zal overwinnen!’ Mijn hart is gebroken, maar ik wil niet langer slachtoffer zijn. Ik ben mijn bed uit gesprongen en heb lang staan douchen om alle emoties van me af te spoelen.
Bij het afdrogen was de spiegel boven de wastafel helemaal beslagen. Ik deed het raam van de badkamer open voor wat frisse lucht en voelde de kracht van de ochtendzon. De warmte deed ook de condens verdampen, zodat ik bij het tandenpoetsen langzaam mijn gezicht terugzag. Linksonder in de spiegel zat een buts. Die was mij nooit eerder opgevallen. Zo’n beschadiging kun je niet repareren; je moet óf een nieuwe spiegel kopen, óf genoegen nemen met de beschadiging. Het lijkt wel een relatieprobleem. Ik kies in ieder geval niet voor de beschadiging, maar waar koop je een nieuw hart?
Met het verdampen van de laatste condens zag ik nog iets tevoorschijn komen. Die verschrikkelijke pikzwarte kat. Bianco zat achter mijn rug nog valser te kijken dan de vrouwen van gisteravond. Ik pakte een handdoek en gooide die naar dat kreng. Ze bleef zitten staren. Pas toen ik de aftershave van Arturo naar haar gooide, stoof het beest weg. Het flesje lag in scherven op de grond.
Toen Arturo ’s avonds terugkwam vertelde ik hem dat ik zijn aftershave per ongeluk had laten vallen. Hij vond het niet erg, want nu kon ik een luchtje voor hem uitzoeken. Maar het was wél erg. Het was de eerste keer in mijn leven dat ik een man een leugen had verteld.
Aan de oever van de Monticano, 19.16 uur
De Montegrappa Nazionale in mijn hand is speciaal voor mij gemaakt. De inkt van de vulpen legt vast wat ik zie als ik voor mij kijk. Stroomopwaarts ligt Conegliano, waar la passeggiata begonnen is. Wanneer heb ik daar voor het laatst gelopen in de vroege avond? Dat was met haar. Wanneer heb ik daar voor het eerst gelopen? Ook dat was met haar. ‘Visualiseren, Alberico Brunatoni, visualiseren,’ heeft mijn psychiater me opgedragen.
In de heuvels gaan de lichtjes aan, in de dorpjes, de boerenhoeven en de statige villa’s van de oude adel. Ik zou Helena om mij heen willen hebben. Ik wilde te veel en te snel, zij heeft haar hart al aan een ander gegeven. Ik moet mij daarbij neerleggen en hem niet meer dwarszitten met mijn jacht op zijn bezit. Ik zal haar naam in mijn hart bewaren. Helena, de tramonto, de zon die ondergaat, is voor altijd van jou.
Straks zal ik je een liefdesbekentenis schrijven. Ik zal die bladzijde uit Mijn Boek scheuren en ermee naar de rivier lopen. De rivier zal de bladzijde meenemen. De ontbrekende pagina uit Mijn Boek blijft mijn geheim. De inkt waarmee de woorden geschreven zijn zal oplossen in het water van de Middellandse Zee, die dan voorgoed Il mare dell’amore zal zijn…
Wil je Ruud mailen? Dit is zijn mailadres: info@ruudvangessel.nl
Bestel het boek meteen!
De Prosecco dagboeken kan je als gesigneerd exemplaar of met een persoonlijk geschreven opdracht bestellen, zonder extra kosten. Een heel leuk cadeau!
